اگر قرار بود یک بار دیگر...

اگر قرار بود یک بار دیگر... 

اگر قرار بود یک بار دیگر فرزندم را بزرگ کنم ، انگشتم را کمتر به نشانه ی تهدید به سوی او می گرفتم ، کمتر به ادب کردن او می اندیشیدم و در مقابل ، بیش تر به برقراری ارتباط با او اهمیت می دادم  .  

کم تر به ساعتم نگاه می کردم و چشم هایم را بیش تر برای نگاه کردن به او به کار می گرفتم . 

بیش تر با او به گردش می رفتم   و

بادبادک های بیش تری به آسمان می فرستادم . 

کم تر خود را جدی می گرفتم اما   

جدی تر با او بازی می کردم و 

دشت های بیش تری را با او می پیمودم . 

ستارگان بیش تری را با او تماشا می کردم و  

کم تر او را می کشیدم که تند تر راه برود . 

بیش تر او را در آغوش می کشیدم . 

رفتار خشک و سخت گیرانه ام را کم تر به کار می گرفتم  

و  در عوض ، 

بیش تر حمایتش می کردم . 

به جای فکر کردن به ساختن خانه ، اعتماد به نفس او را   

می ساختم   

و به جای این که عشق قدرت را در خود رشد دهم ، قدرت 

 عشق ورزیدن را در خود پرورش می دادم...    

پی نوشت : این مطلب رو امروز مشاور مدرسه به من داد . حیفم اومد اونو براتون نگذارم چون خواندنش خالی از لطف نخواهد بود  و البته به کار گیری اش برای جوانانی که در شرف پدر یا مادر شدن هستند انشاءلله مثمر ثمر خواهد بود .  

خواهش نوشت : بیاییم اگر فرزندی داریم با آنان مهربان تر باشیم . فرزندانمان قوانین مدرسه و زندگی را یاد خواهند گرفت اما اگر محبت نبینند ، هرگز آن را آنطور که شایسته است از دیگران نخواهند آموخت.